เสือหนุ่มตัวหนึ่ง ยังไม่โตไม่เต็มที่ เขี้ยวยังไม่คม เล็บยังไม่แหลม ขายังไม่มีกำลัง วิ่งยังไม่เร็วพอ ทำให้การต้องออกหาอาหารกินเองดูยากลำบาก
เมื่อก่อนตอนยังเป็นลูกเสือ เจ้าเสือหนุ่มเคยถูกเลี้ยงโดยมนุษย์ ไม่ต้องหาอาหารกินเอง เพียงแค่ทำตามหน้าที่ของตัวเองไปวัน ๆ ก็มีอาหารให้กินอย่างอุดมสมบูรณ์ พอโตขึ้นหน่อย ก็ถูกใช้งานกับหมาล่าเนื้อตัวอื่น ๆ ช่วยเจ้าของล่าหาเนื้อกลับมาให้เจ้านาย แลกกับอาหารที่เจ้านายแบ่งให้กินในแต่ละวัน
เมื่อถึงวันหนึ่ง ลูกเสือจึงตัดสินใจขอลาจากการเป็นสัตว์เลี้ยง เพื่อไปหากินเองตามลำพังในป่า แต่การเป็นเสือบ้านมาตลอด ทำให้การล่าสัตว์ของมันทำได้อย่างลำบากกว่าที่ตัวเองคิดไว้มาก มันไม่เหมือนวันที่ออกล่าสัตว์กับเจ้านาย ที่มีทั้งรถ ทั้งปืน แต่การล่าสัตว์ด้วยตัวเอง ต้องใช้ เขี้ยว เล็บ และขาของตนเอง
ทุกวันนี้ พื้นที่ในป่าเอง ก็หากินได้ยากขึ้น สภาพแวดล้อมถูกทำลายไปมาก ความอุดมสมบูรณ์ลดลง พื้นที่ของป่าถูกรุกกลายเป็นเมือง จำนวนสัตว์ป่าลดลง สัตว์ป่าอดอยากล้มตายเป็นจำนวนมาก
เจ้าเสือตัวเดิม เริ่มล่าหาสัตว์ได้น้อยลง จับได้แต่กระต่าย ไก่ป่า ไปวัน ๆ ไม่ค่อยพอจะกินให้อิ่มท้อง แรงก็อ่อนล้าลงไป พลางคิดว่าตนเองไม่มีความสามารถในการล่าสัตว์ หรือเพียงแค่ว่าตอนนี้แรงยังไม่พอ ถ้าออกล่าต่อ ๆ ไป เราจะสามารถโตเป็นเสือที่เก่งกาจเหมือนเสือตัวอื่น ๆ หรือไม่ ความมั่นใจลดหายไปยิ่งกว่าตอนที่เป็นเสือบ้านที่ออกล่าสัตว์ได้คราวละมาก ๆ
“ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป เราไม่มีวันจะเป็นเสือเจ้าป่าได้อย่างที่คิดแน่นอน ตราบใดที่เรายังจับได้แต่กระต่าย หรือสัตว์เล็ก ๆ ที่ไม่พอกิน เราก็คงจะโตได้แบบแกรน ๆ จะมีวันที่เราไล่จับกระทิงมาได้อย่างไร”
คิดได้ดังนั้น เจ้าเสือจึงลองเดินเลียบ ๆ ออกทางชายป่ามามองดูในเมืองอีกครั้ง สภาพปัญหาเศรษฐกิจในเมือง ก็ไม่ต่างจากปัญหาสิ่งแวดล้อมในป่า ในเมืองทุกวันนี้ก็ต้องเจอกับการแก่งแย่ง ปัญหาการเมือง ปัญหาราคาน้ำมัน สงครามที่คุกรุ่น ข้าวยากหมากแพง
เจ้าเสือมองไปเห็นบ้านหลังใหญ่หลายแห่ง ติดประกาศกำลังหาหมาล่าเนื้อ ซึ่งก็เป็นงานที่มันเคยทำมาก่อน ติดอย่างเดียวว่า มันคือเสือ ไม่ใช่หมาล่าเนื้อแท้ ๆ บางบ้านก็เห็นว่ามันไม่เหมาะสม แต่บางที่ก็ต้องการตัวเจ้าเสือให้มาช่วยงาน
เจ้าเสือคิด บางครั้งในภาวะที่อาหารหายากทั้งในเมืองในป่าอย่างนี้ การได้อยู่บ้านหลังใหญ่ ๆ ที่มีความพร้อม มีเครื่องมือล่าเหยื่อที่ทันสมัย มีเพื่อนร่วมงาน มีทีมงานที่เก่ง ๆ ไม่ต้องออกล่าคนเดียว ก็น่าจะพอช่วยให้เราสามารถมีอาหารกินที่อุดมสมบูรณ์ ทำให้โตขึ้นเป็นเสือที่แข็งแรง และยังได้ศึกษาการล่าสัตว์แบบสากลที่ไม่เคยรู้จักอย่างลึกซึ้งมาก่อนอีกด้วย
แต่เจ้าเสือก็ยังลังเลว่า นี่เราจะทิ้งแหล่งหากิน ที่แม้จะไม่อุดมสมบูรณ์ก็ยังมีสัตว์เล็กสัตว์น้อยให้เป็นอาหารมากมาย อยู่ไปนาน ๆ ก็อาจจะหากินได้เก่งขึ้น คล่องขึ้น ได้แหล่งอาหารที่ใหญ่ขึ้น ทิ้งความอิสระที่จะเดินไปไหนก็ได้ในป่า หรือในเมือง ไม่ต้องมีใครมากำหนดกฎเกณฑ์ใด ๆ ที่สำคัญคือ จะทิ้งศักดิ์ศรีของความเป็นเสือ กลับไปเป็นหมาล่าเนื้อ อย่างนั้นหรือ
เป็นการตัดสินใจที่ยากอีกครั้งหนึ่งในชีวิตของเจ้าเสือ การตัดสินใจจะออกจากบ้านเข้าป่า ก็ต้องใช้ความกล้าอย่างมากแล้ว การตัดสินใจจะอยู่ป่าต่อ หรือจะกลับไปอยู่บ้านของคนอื่น ก็เป็นสิ่งที่ยากลำบากที่สุดเช่นกัน
Multi-Dimensional View - - - - - - - - มุมมองหลายมิติ 